Poezi nga: Alexander Pope
Përktheu: Alfred Kola
Lum njeriu, që dëshirën e kujdesin
E lidh me tokën në atësi,
Është i kënaqur të thithë ajrin,
Në vendin e tij.
Prej grigjës veshjen të marrë,
Me pemë në verë për hije mbi tufë,
Në dimër për zjarr.
Bekuar! kush rron pa shqetësime
Orë, ditë e vite që rrjedhin vetë,
Shëndet në trup, paqe në mendime,
Çdo ditë i qetë.
Fle ëmbël natën, qetësi mendimi
Bashkuar tok; ëndje pushim,
Dhe pafajësia, e kënaq më së miri,
Në meditim.
Pra le të jetoj, i panjohur, i paparë;
Pra le të vdes pa vaj e pa lot;
Të ik nga bota, dhe asnjë gur varri
Ku rri i shtrirë mos thotë.
